Stel: je bent goede vrienden en komt samen op het idee om een B&B, hotel, camping, vakantiewoning of trainingslocatie te beginnen. Je begint vol vertrouwen, maar dan blijk je toch niet dezelfde droom te hebben. Of je wilt je droom samen met een ander stel verwezenlijken.
Een gastenverblijf runnen is een hele onderneming. Is het verstandig om met vrienden of familie als businesspartner een hotel, camping of B&B te beginnen? Ik ging op onderzoek uit en kwamen tot scherpe conclusies die 1-op-1 voor elke samenwerking gelden.
Met bekenden een B&B beginnen: ideale springplank?
Ruim een half jaar voor de bezichtiging van onze droomplek destijds, zet ik – Nel – onze droom in de ijskast. Ik weet niet of Hans en ik samen tot een evenredige taakverdeling kunnen komen. Als we die winter met redelijk ‘verse’ vrienden op vakantie gaan, blijken zij ook ontzettend van de bergen te houden en missen zij die ook enorm als ze in Nederland zijn. We delen onze droom, ze zijn enthousiast en ik zie een mooi totaalplaatje van kwaliteiten en passies die elkaar aanvullen. Ik voel een nieuwe kans voor mijn droom. In mijn ideaalbeeld zou dit prima samen kunnen gaan. Dan kunnen we ook op elkaars kinderen passen en wordt het aantal werkuren beter behapbaar.
Een paar maanden later hebben we een huis op het oog dat we willen bezichtigen. Het huis heeft zelfs de mogelijkheid om twee families onder te brengen. We gaan kijken en zijn tegen onze verwachting in enthousiast. We nemen direct contact met hen op en delen onze bevindingen. Uiteindelijk besluiten zij niet nu de stap te zetten. Maar wij willen dit, voelen we heel sterk: we gaan ervoor!
Het met een ander stel samen onze droom willen realiseren is voor ons uiteindelijk de springplank geweest om het wél te gaan doen.
Heel praktisch
Wij zijn uiteindelijk niet met een ander stel in zee gegaan, maar Micky en haar echtgenoot Roger deden dat wel. Ze werden in 2003 getriggerd door een foto van een geweldig mooi pand in Zuid Frankrijk waarna ze besloten om te vertrekken en Domaine des Agnelles te beginnen. “Het was eigenlijk een impulsief besluit. Toch paste het heel goed bij ons: Roger als handyman, ik goede hobbykok en samen houden we enorm van ‘nieuwe uitdagingen’, afwisseling in het werk, mensen om ons heen en dingen ‘mooi maken’. Destijds waren we door Roger’s zaak – een meubelzaak waarin van design en brocante meubels nieuwe unieke stukken werden gemaakt – redelijk aan Nederland gebonden. De zaak moest eerst verkocht worden en het personeel moest een goed nieuw plekje krijgen.”
“Het leek ons heel praktisch en passend
om samen een B&B op te starten.”
Roger had deze zaak met een compagnon, tevens vriend. Deze vriend en zijn vrouw waren ook bevriende buren van Micky en Roger. “We waren als vrienden wel close, maar erg verschillend en we liepen de deur niet bij elkaar plat. Zo is bij ons ook het idee ontstaan om dit samen te doen. We dachten dat dit een ideale combinatie zou kunnen zijn om een B&B op te starten. Heel leek ons praktisch en passend; we waren ervan overtuigd dat dit zou gaan werken.”
Dikke vriendinnen
Esther en Yvonne gingen ieder met een goede vriendin hun gastendroom achterna.
Esther leerde Mirjam kennen op haar werk. “Het klikte ontzettend goed. Al gauw waren we zowel op het werk als buiten het werk onafscheidelijk. We hebben intensief samengewerkt, zijn samen op zakenreisjes geweest, gingen met elkaar op vakantie en zagen elkaar elk weekend.” En toen raakten ze door de crisis beide hun baan kwijt. “In mijn nieuwe baan werkte ik onder mijn niveau en was niet gelukkig, ook niet met mijn gehaaste en materialistische leven. Ik heb altijd al geweten dat ik ooit in het buitenland wilde wonen en werken. Alleen wist ik nooit wanneer.
“Ik besloot om mijn leven eens goed onder de loep te nemen
en zag dat ik niet gelukkig was.”
Toen ik op een blauwe maandag in Amsterdam van mijn fiets viel en een heftige hersenschudding en een whiplash opliep, lag ik 4 maanden op mijn rug op de bank en heb ik veel tijd gehad om na te denken. Ik besloot om mijn leven eens goed onder de loep te nemen en zag dat ik niet gelukkig was. Toen het beter met mij ging, ben ik met Mirjam op vakantie gegaan en daar hebben we besloten om naar het buitenland te verhuizen en een strandtent/lunchtent of B&B te beginnen, in de zon, in een land met een aangenamer klimaat.” Ze kenden elkaar toen 2,5 jaar.
Yvonne werd in 1993 in Nieuw-Zeeland geïnspireerd voor haar droomplekdroom toen ze er in hele leuke backpackerhostels logeerde. Toen wist ze dat ze dat ooit ook wilde doen. “Het was in eerste instantie alleen mijn droom. In 2000 ben ik door Mexico gereisd, alleen, en in 2004 samen met een vriendin. Ik heb haar van mijn droom weten te overtuigen en toen hebben wij besloten dit avontuur samen aan te gaan. Samen hadden we meer kapitaal; met alleen mijn eigen spaargeld was het niet mogelijk geweest. Daarnaast konden we samen brainstormen, ideeën verzamelen en het plan in praktijk brengen. In september 2009 zijn wij geëmigreerd.”
Taakverderling in de B&B: wie doet wat?
Je kunt met meer mensen meer dingen doen, maar het vraagt ook meer organisatie. Micky, die samen met haar man en een ander stel naar Frankrijk vertrok: “We hadden wekelijks vergaderingen waarin we alle bijkomende zaken goed doorspraken en ook notuleerden. Van financiële afhandelingen van de zaak tot afspraken over onze kinderen, moodboards voor de inrichting, het aantal uren dat ieder wilde werken en vergoedingen, etc. Ook hebben we geprobeerd om ieders kwaliteiten in te zetten op het werk dat gedaan moest worden.
“We dachten dat het delen van verantwoordelijkheid
als voordeel had dat we lucht creëerden
om dingen met ons eigen gezin te ondernemen.”
Het traject voorafgaand aan de emigratie verliep bij Micky prima. “Afspraken werden meestal nagekomen en het enthousiasme was bij beide partijen aanwezig. We hadden inmiddels een gezamenlijke droom, iets wat ons echt verbond. Het grote voordeel wat wij dachten te ondervinden was het delen van verantwoordelijkheid – samen een vakantiedomein ‘draaien’ – waardoor we zelf soms ook wat lucht zouden hebben om dingen met ons eigen gezin te ondernemen. Als we bijvoorbeeld op vakantie wilden, zouden de anderen het moeiteloos kunnen overnemen. Toen we eenmaal hier waren, ging het opstarten van de verbouwing goed, beide koppels waren even handig en toonden beide evenveel zin en inzet.”
Scheurtjes in de samenwerking
Als snel blijken de karakters van Esther en Mirjam erg te verschillen van elkaar. “Zij was gesloten en ik erg open. Zij was geen ochtendmens; ik wel. Ik zou dus altijd elke dag de ontbijtjes klaarmaken en zij zou zich bezighouden met de boekingen en administratie. Uiteindelijk bleek dat ik veel meer uren en energie nodig had om mijn taken uit te voeren, terwijl zij elke dag uitsliep. Ik ben iemand die niet snel klaagt, dus ik heb dit zo’n 8 maanden vol gehouden. Omdat ik haar vertrouwde, vroeg ik nooit naar de administratie en overzichten van de boekingen. Achteraf bleek de administratie niet te kloppen.” Toen Esther om de tafel wilde om de taakverdeling opnieuw onder de loep te nemen, stond haar vriendin daar niet voor open. En later bleek dat er nog veel meer dingen zakelijk niet goed zaten.
Al voordat het hotel Aries y Libra van Yvonne en haar goede vriendin in Mexico goed en wel open ging, werd voor haar vriendin al duidelijk dat zij niet goed kon aarden en veel heimwee had. “Ik voelde mij hier helemaal thuis, maar voor haar bleek dat helaas anders. Omdat we samen voor de helft in het bedrijf zaten, was dat natuurlijk wel even schrikken.”
“Mijn vriendin kon niet aarden en had heimwee.”
Micky, Roger en hun droomplekpartners woonden samen in hetzelfde huis en deden ook uit praktische redenen veel samen: koken, lunchen, deelden twee auto’s en de kinderen zaten samen op zwemles. “Uiteindelijk was het heel moeilijk om met twee gezinnen op één terrein te wonen. Je legt ieder je eigen accenten in de opvoeding, maar moet hier continu compromissen in sluiten. Het is vaak al moeilijk genoeg om met twee ouders op één lijn te zitten, maar als hier zich ook nog anderen in gaan mengen – wederzijds – is dit bijna onmogelijk.” Ook bleek dat ze qua inrichting en kosten voor materialen en de verbouwing niet helemaal op dezelfde lijn zaten. Daardoor werd vaak de snelheid uit de verbouwing gehaald . Er was een eindeloze overlegstructuur waardoor snelle en autonome beslissingen bijna onmogelijk werden. “Dat was heel vermoeiend.”
“Het werd het steeds moeilijker om elkaar recht in de ogen te kijken
en met hetzelfde enthousiasme te blijven samenwerken.”
De uiteindelijke bottleneck was voor Micky een gevoelskwestie. “Omdat we zo enorm op elkaars lip leefden en omdat we zo verschillend bleken te zijn, werden kleine problemen groot. Het werd het steeds moeilijker om elkaar recht in de ogen te kijken en met hetzelfde enthousiasme te blijven samenwerken. Roger en ik voelden ons de ‘kartrekkers’. Uiteindelijk hebben we los van elkaar het besluit genomen om te stoppen. Onze compagnons wilden terug naar Nederland, omdat zij ook moeite hadden om als koppel samen te werken. Wij wilden absoluut in Frankrijk blijven.”
Wil je van je droom geen nachtmerrie maken?
Wellicht is dit gratis ebook interessant voor je.
Hoe verder…?
Micky en Roger zijn ruim een jaar na de emigratie gestopt met de samenwerking. Hun vrienden zijn toen naar Nederland teruggegaan. “Toen we het besluit eenmaal hadden genomen, hebben we het gezamenlijk goed kunnen afsluiten. Ze zijn zelfs alweer twee keer hier op vakantie geweest na een ‘afkoelingsperiode’ van een aantal jaren. Uiteindelijk ben ik alleen maar blij dat we hier zo snel achter zijn gekomen en dat we het bespreekbaar hebben gemaakt, waardoor het hele proces geen jaren heeft geduurd. Ik denk dat er dan er uiteindelijk veel stuk zou zijn gegaan.”
Esther heeft de B&B kunnen voortzetten en heeft geen contact meer met Mirjam. “Er is te veel gebeurd. Gelukkig is het me gelukt om de B&B overeind te houden. Hiervoor heb ik maandenlang 12 tot 14 uur per dag gewerkt. Maar dat was het waard. Ik heb heel veel geleerd. Zonder haar was ik dit avontuur misschien niet begonnen en had ik hier niet gewoond, dus dat is een voordeel geweest. Ik voel me hier echt thuis en heb inmiddels een hele lieve Italiaanse vriend.”
“Een volgende keer zou ik het denk ik alleen proberen te doen.”
De vriendin van Yvonne heeft besloten om maximaal 4 maanden per jaar in Mexico te zijn en de rest in Zwitserland te wonen. “Zij is stille deelgenoot van het hotel en ik run hier grotendeels het hotel alleen. Het is zeker niet altijd gemakkelijk geweest voor onze vriendschap. We hebben moeilijke tijden overleefd, maar we zijn toch ook uit elkaar gegroeid. Ik ben heel dankbaar dat ze tot nu toe nog steeds verder wil met het hotel, ook al is het dan minder actief. Ik denk dat ik bij een volgende keer toch misschien zou proberen het alleen te doen. Wat er helaas financieel niet inzat. Ik ben er trots op dat we tot nu toe niet hebben opgegeven en ons mooie hotel geopend hebben, ondanks alle stenen die ons in de weg gelegd zijn. Want het was ook geen makkelijke weg met ook andere tegenslagen.”
>> Lees hier het blog: Een B&B-droom in je eentje: 5 dilemma’s en tips
Het kán wel
Gelukkig kan het ook goed gaan. Heidy runt sinds 2007 met haar echtgenoot Marcel een Chambre d’hote in Limburg: Gasterie Lieve Hemel. Daarnaast kunnen mensen van buitenaf er wat komen eten en drinken. Sinds 1,5 jaar zijn haar zwager en zijn vrouw ook in het bedrijf gestapt, naast nog wat vaste hulp en oproepkrachten. “Het was teveel voor ons tweetjes. Ik vind koken echt heel erg leuk; het is een uit de hand gelopen hobby van me. Alleen is 5 dagen koken, naast alle andere werkzaamheden, best veel. Het was of bepaalde activiteiten inkrimpen of iemand erbij.” Ze hebben gekozen voor uitbreiding.
“We zijn nu gelijkwaardige partners en ieder heeft zijn eigen takenpakket naast de wijnbar/restaurant/B&B. We hebben een goede samenwerking omdat we de hoofdtaken verdeeld hebben. We hebben goed contact, we hebben lol samen, maar kunnen ook serieus zaken aanpakken. Laat elkaar in je waarde en respecteer elkaar. We zorgen ervoor dat dingen geen eigen leven gaan leiden, maar pakken het direct aan mocht er een irritatie zijn. Ik vind het wennen dat privé en zakelijk nu door elkaar lopen en ik leer dat iemand anders het werk ook goed kan doen. Met alle kennis en vaardigheden bij elkaar is het restaurant ontzettend gegroeid. En bovenal heb ik meer tijd, voor mezelf en mijn gezin!”
Hoe meer nieuwe factoren, hoe lastiger
Dus samenwerken met iemand die niet je levenspartner is: het kan! Tegelijkertijd: Heidy en Marcel runnen hun onderneming niet in het buitenland. Ze hebben de Franse sfeer naar Nederland gehaald! Ze hebben er niet huis en haard voor hoeven opgeven, ze zijn niet geëmigreerd, hebben geen taalbarrière en zullen geen heimwee hebben. Hoe meer veranderingen en ‘buiten je comfortzone’-factoren en erbij komen, hoe groter de kans dat het misgaat, zo lijkt het. In situaties die spannend zijn heeft iedereen een tweede gezicht en worden eigenschappen uitvergroot. Dat geldt ook voor samenwerken met je levenspartner, laat staan voor iedereen die daarbij komt.
In ieder geval: begint eer ge begint…
10 GOUDEN REGELS voor samenwerking familie en vrienden als businesspartner
Of je nu gaat samenwerken in jouw gastenverblijf met vrienden, familie of je liefdespartner: deze tips zijn een must voor iedereen die met een businesspartner in zee gaat.
1. Denk niet te licht over de dagelijkse praktijk van een gastenverblijf.
Het hebben van een B&B of een ander gastenverblijf kost veel tijd. Esther vindt dat mensen daar niet te licht over moeten denken. “Het is meer dan een fulltime job en soms wel meer. Je woont meestal in of naast de B&B en dat betekent altijd rekening houden met anderen en altijd klaarstaan voor je gasten die je een fijne, gezellige en leuke vakantie wilt bezorgen. Gewoon een wijntje met je gasten drinken is ook aandacht geven en heel belangrijk, maar daardoor heb je ook minder tijd voor jezelf. Privacy is ver te zoeken en je moet jezelf regelmatig wegcijferen. Denk daarnaast aan cultuurverschillen, regelgeving en bureaucratie, dit zijn hele vervelende dingen waar je veel geduld en veel tijd in moet stoppen.”
TIP: Lees ieder het boek DroomplekGeluk en bespreek met elkaar te thema's.
Lees met elkaar het boek DroomplekGeluk
2. Vergroot vooraf elkaars eigenschappen uit.
Reken maar dat je onder druk komt te staan met alles wat er bij het runnen van jullie droom komt kijken. En het gaat erom dat je onder druk elkaar in de ogen kunt blijven kijken. Iets wat je nu misschien in die ander bewondert, kan jou als het er echt op aankomt misschien mateloos irriteren. Je kunt het bijvoorbeeld heel prettig vinden dat die ander zo relaxed kan blijven, maar wacht maar als die verbouwing af moet en die ander nog steeds relaxed doet. Dan schiet deze persoon compleet in je allergie en dan treden er irritaties op. Wat kun je nu al voorzien?
TIP: gebruik de kernkwaliteiten van Daniël Offman hiervoor. Dan kun je precies ontdekken waar je eigen valkuilen zitten en de allergieën richting anderen.
3. Werk vooraf ‘wat als…’-scenario’s uit.
“Speel advocaat van de duivel: wat kan er gebeuren en hoe regelen we dat dan? Denk bijvoorbeeld aan een echtscheiding, stoppen met de zaak, overlijden of arbeidsongeschikt raken”, adviseert Heidy. Yvonne vertelt: “Wij hebben officieel een firma opgericht en daar kan niet zomaar een van beide uitstappen of het hotel verkopen. Wat doe je als een van beide niet meer wil?”
4. Leg alle afspraken met je businesspartner vast.
Leg alles tot in de puntjes vast, in samenwerking met een accountant of advocaat, zelfs als je denkt dat het overdreven is. “We hebben nooit zakelijke contracten gemaakt. In eerste instantie omdat we daar geen tijd voor vrij gemaakt hadden en in tweede instantie omdat ik mijn vriendin vertrouwde, zij begon nooit over een eventueel contract. Ik ben naïef geweest”, ziet Esther in. “Het moeilijke is, dat als je iemand vertrouwt, je niet zomaar opeens naar de administratie, boekingen etc. kan vragen. Dat kan overkomen alsof ik haar niet zou vertrouwen. Om de sfeer goed te houden, vroeg ik er maar niet meer naar.” Achteraf bleek ook een aantal formaliteiten voor het runnen van een B&B niet goed geregeld te zijn. Yvonne geeft nog de tip om vast te leggen hoeveel geld ieder inlegt.
5. Probeer zaken en vriendschap te scheiden.
Yvonne geeft het advies om vriendschap en zaken zoveel mogelijk uit elkaar te houden. Zie het werken als een zakelijke overeenkomst, ook al ben je goed bevriend met elkaar. En dat is niet makkelijk…
6. Zorg voor een duidelijke en eerlijke taakverdeling.
Zet de taakverdeling duidelijk op papier en zorg er vanaf het begin voor dat je overal inzicht in hebt. Zo kunnen er geen scheve gezichten ontstaan. Op de lange termijn hou je een onevenredige taakverdeling niet vol. Je krijgt scheve gezichten en irritaties. En onthoud: gedeelde verantwoordelijkheid bestaat niet. Dus er kunnen geen taken zijn waar tegelijkertijd 2 mensen voor [eind]verantwoordelijk zijn.
7. Spreek onduidelijkheden en irritaties uit.
“Zorg dat dingen geen eigen leven gaan leiden maar pak het direct aan mocht er een irritatie zijn”, adviseert Heidy. Esther beaamt dat: “Ik wilde de sfeer leuk houden en ik wilde uitgaan van vertrouwen, dus ik zei er vaak niets van als ik het ergens niet mee eens was. Ik heb veel te laat aan de bel getrokken.”
8. Plan een regulier samenwerkingsoverleg in.
Je zult regelmatig de dagelijkse gang van zaken met elkaar bespreken. Je hebt het dan echter niet altijd – op metaniveau – over hoe het samenwerken met elkaar gaat. Plan elke maand, elke twee maanden of elke 3 maanden zo’n overleg in. Dit overleg is heilig. Besprek de samenwerking: wat gaat goed, wat kan beter? Onderling en in het bedrijf. In dit overleg komen wellicht ook onduidelijkheden en irritaties aan de orde en het mag er af en toe pittig aan toe gaan, maar hanteer wel de feedbackregels. Een valkuil is om onduidelijkheden in de dagelijkse gang van zaken te bewaren tot dit overleg, maar laat het ondertussen niet te hoog oplopen.
9. Zorg voor genoeg privéruimte.
Micky: “Als je gaat samenwerken, heb je voldoende privéruimte nodig, zowel letterlijk als figuurlijk. Deel praktisch gezien niet alles, maar houd voldoende afstand. Het lijkt zo leuk en praktisch om veel samen te doen en te delen, zoals eten – om en om koken – of een auto delen, want “zo besparen we kosten”. Yvonne herkent de noodzaak om eigen ruimte te hebben. “Na de emigratie betrokken we samen één woning om kosten te besparen. Dan doe je ineens heel vele samen. Wat meer eigen ruimte was fijn geweest.”
10. Neem niet alleen praktische voordelen als basis voor samenwerking.
Om praktische redenen samen een ‘Ik vertrek’-droom aangaan is niet de beste basis. Yvonne en haar vriendin hadden samen meer kapitaal. En het leek Micky praktisch en gezellig om samen met een ander gezin hun avontuur aan te gaan. Inmiddels is Micky heel duidelijk: “Emigreren met twee gezinnen is wat mij betreft een ‘no go’. Ik denk dat het gemakkelijker is om dit alleen met volwassenen te doen. Kinderen roepen nog eens extra emoties op en maken een en ander – soms onnodig – gecompliceerd.”
Met de ervaring van de afgelopen jaren zijn wij in ieder geval ontzettend blij dat we ons avontuur niet met het andere gezin zijn aangegaan. Dat heeft niets met hen persoonlijk te maken. Maar er komt van alles op je af, er is zoveel nieuw en het is zoveel bij elkaar: in goede vrede samenwerken met vrienden is bijna een onmogelijke exercitie – en anders: een ontzettend knappe prestatie. Want een ‘Ik vertrek’-avontuur doorstaan met je liefdespartner is vaak al een hele kunst…;-)
Esther en Mirjam heten in werkelijkheid anders.
Warme groet,
Nel
