Seizoensmoeheid is een heel bekend begrip in de recreatie- en seizoenshorecabranche. Maar op internet is er niet zoveel over te vinden. Het is natuurlijk ook een beetje een taboe in de hospitalitybranche… Niemand wil het en toch gebeurt het.
Hoe zullen we ’t omschrijven?
“De vermoeidheid die optreedt
na een paar maanden keihard werken voor je gasten.”
Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat sta je klaar voor je gasten om ze een onvergetelijke tijd te bezorgen. Daar kan in de loop van het seizoen vermoeidheid door ontstaan. Vermoeidheid die heel begrijpelijk is [en het liefst zou je lekker in je luie stoel of met je benen omhoog even lekker ongestoord een boek willen lezen…]. Maar het is natuurlijk not done dat de gast daar iets van merkt. En dat is een hele kunst, want vermoeidheid is ook iets wat zichtbaar is. Belangrijk is dat het in ieder geval niet in je handelen te merken is.
Wij gingen zelf een keer twee daagjes skiën na onze eigen drukke wintergastenseizoen. Op zoek naar een ontbijtpension, kwam ik binnen bij een verblijf waar ik amper aangekeken werd. Het zag er redelijk uit en we hadden geen zin meer om verder te zoeken met onze twee kleine kids, dus we deden het. Ook bij het ontbijt voelden we ons verre van welkom.
We vonden het een nuttige ervaring, want dat houdt onszelf ook scherp. Onze eigen missie is dat alle gasten zich welkom voelen, of het nou tijdens de frisse start van het seizoen is, halverwege tijdens de topweken of in de laatste week.
Pssst…. Maar, hoe matcht ‘het niet laten zien van je seizoensmoeheid’ met ‘jezelf kunnen zijn’ in je werk met gasten? Daar gaan we de komende tijd ook veel aandacht aan besteden bij de DroomplekAcademie.
Met veel dank aan gasteriepuurleven.com voor de foto!
