Anderhalf jaar na onze emigratie maak ik de balans op. Ik voel me goed, het is ons gelukt een succesvol gastenverblijf in Oostenrijk neer te zetten! Vanbinnen voel ik me trots op ons gezin. We hebben het maar mooi even gedaan. Natuurlijk waren er ups en downs. Niemand zei dat het makkelijk zou zijn. Het grootste struikelblok op de weg ernaartoe vond ik de onzekerheid en onduidelijkheid.
Het niet weten hoe alles werkt en de taal die toch een barrière vormt. Andere gewoontes, omgang, rolverdeling, klederdracht, gebruiken, het geloof. Het zijn allemaal dingen waar je van tevoren een beeld van hebt maar waar je je niet echt op voor kunt bereiden en die het hele proces wél degelijk beïnvloeden. Langzaam aan merk ik dat ik de gewoontes waar ik eerst nog een beetje lacherig over deed, juist ga waarderen. Dat ik de mensen hier wat beter ga begrijpen, dat ik de gebruiken ook beter leer kennen en dat ik me in Oostenrijk thuis begin te voelen. Ik kan een glimlach niet onderdrukken… Dat ik stiekem niet helemaal wist waar we aan begonnen, dat het best een risico was, dat het niet te voorspellen was hoe wij ons in een vreemd land zouden voelen.
“Stiekem wist ik niet helemaal waar we aan begonnen…”
Het rotsvaste vertrouwen wat ik altijd heb gevoeld dat wij het hier als familie wel zouden redden. Waar haalde ik het vandaan vraag ik me af? Was het intuïtie? En wie had kunnen denken dat het financiële stuk waar ik me vooral ook veel zorgen over maakte helemaal ‘kein Thema’ meer zou zijn omdat we tot en met dit najaar praktisch vol zitten.
Emigreren is niet iets waar je te licht over moet denken, zeker niet! Maar als je je goed voorbereid, luistert naar mensen die al in het buitenland wonen en leert van mensen die ervaring hebben, word je je in elk geval een stuk bewuster van wat je te wachten staat, waar je tegenaan kunt lopen en hoe je een succesvol concept neer kunt zetten.
“Soms strookt je droom nu eenmaal niet met de werkelijkheid.
Soms moet je een beetje aan je droom schaven.”
Soms strookt je droom nu eenmaal niet met de werkelijkheid. Soms moet je een beetje aan je droom schaven en gaat je verstand de boventoon voeren. Zoals bij ons. Wij wilden oorspronkelijk een hotelconcept, maar hebben nu een appartementenhuis. We gooiden onze plannen compleet om. Bouwtekeningen helemaal opnieuw gemaakt. Maar hoe moeilijk ik het toen vond mijn toekomstplannen aan te passen, zo blij ben ik nu dat we het aangedurfd hebben. Nu hebben we naast onze werkzaamheden ook nog voldoende tijd over voor onze kinderen. We zijn ook veel hechter als familie, veel meer samen!
Anderhalf jaar na onze emigratie wéét ik dan ook dat het de juiste beslissing was voor ons… En hoe heerlijk het ook is in Oostenrijk, ik blijf ‘onze’ HEMA alleen wel missen. Ik droom van ‘onze’ vette haring… En ik kan zomaar, terwijl ik geniet van de stilte in de bergen, verlangen naar ‘ons’ bruisende Amsterdam!
Liebe Grüssen,
Britt
Britt en Maikel vertrokken in augustus 2014 naar Oostenrijk en met kerst 2015 openden zij hun droomplek Mandlwandlodge, na een grondige verbouwing. Britt deelt regelmatig haar ervaringen op DroomplekAcademie.nl. Integreren, deel uit gaan maken van de gemeenschap. Hoe werkt dat? Hoe pak je dat aan? Wat werkt wel en wat werkt niet… De kleine stapjes voor- en achteruit, de angst voor het onbekende, het loslaten, de valkuilen en de eenzaamheid. Hoe ziet het leven van een ‘Auslander’ er nu werkelijk uit?
