We brachten vorig jaar na aankomst in Oostenrijk na een week onze kinderen voor het eerst naar school in Mühlbach. Hartstikke spannend voor ons allemaal. We hadden geen idee wat ons te wachten stond. Eén ding staat me echter nog scherp op het netvlies… het hoge Croc-gehalte op het schoolplein. Alle moeders – met uitzondering van twee – liepen op die gekke plastic muilen! Op dat moment nam ik een rigoureus besluit: met deze dames zou ik me niet inlaten!
En nu… een half jaar later, heb ik zelf een paar. Oké ik ga er niet mee naar school, maar het is gewoon zó praktisch hier! Even naar buiten, flop flop… Ideaal gewoon.
“Waarom kan ik niet gewoon iedereen naar waarde schatten,
ook al heeft hij of zij afwijkende kleding?”
Ik schaam me dan ook best voor mijn harde oordeel. Ik veroordeelde ze toch een beetje. Enkel en alleen om hun schoeisel?! Ja, dat ben ik dus ook. Niet zo leuk om te erkennen maar het is waar. Waarom kan ik niet gewoon iedereen naar waarde schatten ook al heeft hij of zij afwijkende kleding of lopen ze op Crocs?! Mensen veranderen, ik ook. Zou dit het begin van de inburgering betekenen?!
Stilletjes vraag ik me af… Zijn de mensen hier dan werkelijk compleet zichzelf, interesseert uiterlijk ze niets, kennen ze geen schaamte of is alles gewoon geoorloofd hier?! Wordt vervolgd…
Liebe Grüssen,
Britt
Britt en Maikel vertrokken in augustus 2014 naar Oostenrijk en eind 2015 gaat hun droomplek Mandlwandlodge open, na een grondige verbouwing. Britt deelt regelmatig haar ervaringen op DroomplekAcademie.nl. Integreren, deel uit gaan maken van de gemeenschap. Hoe werkt dat? Hoe pak je dat aan? Wat werkt wel en wat werkt niet… De kleine stapjes voor- en achteruit, de angst voor het onbekende, het loslaten, de valkuilen en de eenzaamheid. Hoe ziet het leven van een ‘Auslander’ er nu werkelijk uit?
