Jetz geht loss!!!
Tenminste dat dacht ik. Want mijn allereerste Oostenrijkse feestje – een heuse Tarpa Party – waarvoor ik uitgenodigd ben, blijkt in werkelijkheid een Tupperware party… Een keuken vol dames die al het plastic helemaal fantastic vinden en maar niet uitgepraat raken over de geweldig afsluitbare bakjes en zakjes. Veel van de gesprekken versta ik niet: ze ratelen in Oostenrijks dialect en lachen vervolgens hard. Ik lach een beetje dommig mee en hoop maar dat ze niet merken dat ik de grappen compleet niet begrijp.
Herpakken
Gek eigenlijk hoe ongemakkelijk zoiets voelt. Op dat moment ben je anders dan de rest en alles in mij zegt dat ik dat (op dat moment) niet zo leuk vind. Ik herpak mezelf en besluit zelf meer vragen te stellen. Dit is natuurlijk wel een uitgelezen kans om hardcore te integreren, de laatste nieuwtjes te weten te komen, dorpsroddels te ontfutselen en vooral ook wat nieuwe contacten op te bouwen….
Laaiend
De Tupperwaremevrouw weet ondertussen van geen ophouden en ik probeer zo enthousiast mogelijk te reageren op een uiensnijder van € 46,-. Iedereen is er laaiend over. Ik laat mezelf overhalen zo’n ding te kopen en verklaar mezelf ondertussen voor compleet gestoord. In de dikke 120 pagina tellende gids staat eigenlijk überhaupt niets wat ik gratis en voor niks zou willen hebben. Maar ja, boven de € 50,- krijg je er wel nog een superzachte alles-opnemende microvezel doek bij. Wie wil dit nu niet?! Enfin, ik neem nog iets kleins… Even kijken, nou ja dan die lege waterfles van € 17,- maar. Misschien ooit nog wel handig.
Twee werelden
Onderweg naar huis vraag ik me af welke indruk ik nu eigenlijk achter gelaten heb. Onze achtergrond, opvoeding, gewoontes, geloof, tradities, rolverdeling liggen zó mijlenver uit elkaar dat ik me afvraag of deze twee werelden ooit de basis kunnen vormen voor een hechte vriendschap. Of ik werkelijk zal integreren zodat ik me niet meer die vreemde eend in de bijt voel. Dat ik het dialect vloeiend spreek zodat de gesprekken niet louter oppervlakkig zijn….?!
“Ik vraag me af of deze twee werelden
ooit de basis kunnen vormen voor een hechte vriendschap.”
Ik heb echt geen idee, de tijd zal het leren… En tot dan?! Kleine stapjes maken, positief blijven en zeker niet de hilarische kant van alles uit het oog verliezen… Dus tsja, nu eerst maar eens even mijn ‘Porsche’ onder de uiensnijders uitproberen ; )
Liebe Grüssen,
Britt
Britt en Maikel vertrokken in augustus 2014 naar Oostenrijk en eind 2015 gaat hun droomplek Mandlwandlodge open, na een grondige verbouwing. Britt deelt [driewekelijks] haar ervaringen op DroomplekAcademie.nl. Integreren, deel uit gaan maken van de gemeenschap. Hoe werkt dat? Hoe pak je dat aan? Wat werkt wel en wat werkt niet… De kleine stapjes voor- en achteruit, de angst voor het onbekende, het loslaten, de valkuilen en de eenzaamheid. Hoe ziet het leven van een ‘Auslander’ er nu werkelijk uit?
