“We hebben nog drie appartementen vrij voor leuke gasten”, lees ik niet al te lang geleden op Facebook. Een grote SMILE verschijnt op mijn gezicht. En met een knipoog bedenk ik het volgende, om op te nemen in onze algemene voorwaarden:
“Wanneer tijdens uw verblijf blijkt dat u toch niet zo leuk bent als u beweerde, wordt u zonder pardon, per direct uit onze accommodatie verwijdert en al dan niet op de zwarte lijst geplaatst.”
Zwarte lijst? Jaja, zo’n een lijst waarop de meest afschuwelijke families staan. Families voor wie nooit plek is, al boeken ze drie jaar van tevoren. “Sorry, alles vol…”. “Ja alweer alles vol…” “Oeps, weer vol…”
“Zwarte lijst?
Jaja, zo’n een lijst waarop de meest afschuwelijke families staan.
Families voor wie nooit plek is, al boeken ze drie jaar van tevoren.”
Dit is totaal onrealistisch natuurlijk. En dat gaat ook helemaal niet op met ons ultramoderne, automatische reserveringssysteem. Maar de oproep en beschikbaarheid voor uitsluitend ‘leuke gasten’-gedachte zette me aan het denken… “Want wat zijn nu eigenlijk leuke gasten?” En: “Wat zijn voor mij nu leuke gasten…?!” Leuke gasten zijn voor mij denk ik de mensen die bij mij als mens passen en die het fijn hebben ons jouw gastenverblijf. Mensen die energie geven.
Wij scheppen hoge verwachtingen. Verwachtingen die we in 98% van de gevallen weten waar te maken. Men vertrekt hier over het algemeen blij. Zó blij zelfs dat ze voor het volgende jaar direct weer boeken. Een enorm compliment voor ons natuurlijk. We krijgen daar een enorme boost van!
Het rare is alleen dat juist die 2% je haarscherp bijblijft. Die mensen blijven door je hoofd spoken. Die paar mensen voor wie het nooit goed genoeg is. Die mensen die andere verwachtingen hadden. Die mensen die gewoon graag klagen. En ja, eerlijk is eerlijk: dat doet wel eens pijn. Want we willen nu eenmaal dat iedereen happy is.
“Verreweg de meest aparte gasten zijn gasten die de hele week ‘klagen’.
Over de reis, over de sneeuw, over de drukte, over de stilte, over het eten, over het weer…”
Verreweg de meest aparte gasten zijn gasten die de hele week ‘klagen’. Over de reis, over de sneeuw, over de drukte, over de stilte, over het eten, over het weer… En dan komen ze aan het eind van de week vragen of ze het jaar erop twee appartementen kunnen huren, want “onze vrienden willen ook komen”. Huh?! “Oké, hartstikke leuk joh.”
Zouden ze zelf niet meer merken dat ze in de klaag-stand staan? Zullen ze in Nederland de vraag “Hoe is het?” ook standaard met “Druk druk druk!” beantwoorden. Waarna er een enorme waslijst wordt opgesomd waarmee ze het dan zo druk hebben?
De afgelopen twee jaar hebben me een hoop geleerd. Dat onze gasten blij en tevreden kunnen zijn zonder dat wij zelf altijd die 200% geven en ’s avonds met een hoofdpijnaanval op de bank zitten. Ja blijkbaar is het een must: grenzen stellen. We willen oprecht en gemeend blijven, dat voelen gasten tenslotte ook. En ja, de klant is en blijft koning. Maar vergeet niet lieve gasten: u bent ook bij ons te gast…
O ja. Ik liet de persoon die het Facebookbericht had gepost even weten hoe briljant ik haar ‘leuke gasten’-opmerking vond. Bleek ze het natuurlijk helemaal niet zo bedoeld te hebben… Maar dank voor de mooie blog-inspiratie ; )
Liebe Grüssen,
Britt
Britt en Maikel vertrekken in augustus 2014 naar Oostenrijk en met kerst 2015 openen zij – na een grondige verbouwing – hun droomplek Mandlwandlodge. Britt deelt regelmatig haar ervaringen op DroomplekAcademie.nl. Over gastvrijheid, integreren, deel uit gaan maken van de gemeenschap. at werkt wel en wat werkt niet? De kleine stapjes voor- en achteruit, de angst voor het onbekende, het loslaten, de valkuilen en de eenzaamheid. Hoe ziet het leven als gastenverblijfeigenaar er nu werkelijk uit?
