Ik eet geen babies... - de column van Britt

Alhoewel we hier nu ruim een jaar wonen en we aardig gewend zijn werd ik vandaag toch weer onaangenaam met mijn neus op de feiten gedrukt.

Een moeder van school stuurt me een sms’je. Of ik een stuk babykoe van haar wil kopen. Het kalfje in kwestie was nog zeer klein en had enkel melk bij haar moeder gedronken, het vlees zou van topkwaliteit zijn… Het kleine kalfje was nog niet geslacht, dit zou over een dag of tien gebeuren. Arghhhh!!!

Na zo’n bericht eet ik het liefst nooit meer één hap dood dier!! Mijn moeder en zoontje (7) zijn uit principe al vegetarisch en het gaat me zelf eerlijk gezegd ook steeds meer tegenstaan.

Ik moest de hele dag aan dat kleine baby kalfje denken. Zij mag niet de wei in zoals alle anderen dat half mei wel mogen. Nooit zal ze ervaren hoe het is om vrij te zijn. Nee, de mensen willen deze baby graag opeten, omdat het vlees zo mals is. Ik blijf er gewoon moeite mee hebben!

Liebe Grüssen,
Britt

Britt en Maikel vertrokken in augustus 2014 naar Oostenrijk en eind 2015 gaat hun droomplek  Mandlwandlodge open, na een grondige verbouwing. Britt deelt regelmatig haar ervaringen op DroomplekAcademie.nl. Integreren, deel uit gaan maken van de gemeenschap. Hoe werkt dat? Hoe pak je dat aan? Wat werkt wel en wat werkt niet… De kleine stapjes voor- en achteruit, de angst voor het onbekende, het loslaten, de valkuilen en de eenzaamheid. Hoe ziet het leven van een ‘Auslander’ er nu werkelijk uit?