“Sommige dingen hebben we vooraf niet bedacht: hoe vinden onze kinderen bijvoorbeeld hun eigen plek in hun woonomgeving als er heel vaak veel mensen in ons huis zijn?
Het eerste gastenseizoen, na onze klusperiode, zouden we iemand voor de kinderopvang* hebben. Zij zou zorgen voor onze kinderen en voor kinderen van onze gasten. Maar nog voordat de eerste gasten er zijn, moeten we het dat seizoen zelf oplossen. Door de relatiebreuk met haar vriend, die ook in de Berghut werkt, is het voor haar onmogelijk om te blijven…
We hebben een speelruimte in het gastengedeelte, maar ons privéhuis voelt toch wat prettiger voor ons. Door tijdens kinderopvangmomenten gastenkinderen in ons eigen huis te laten verblijven, kunnen wij tenminste ook bij onze eigen kinderen zijn. Maar onze oudste vindt het niet zo’n goed idee. Hij raakt ervan in de war. “Dit zijn toch mijn spullen? Er is toch een speelruimte voor de kinderen in het gastengedeelte?” Hij zegt het niet met zoveel woorden, maar we merken het. En hij heeft gelijk! Er is geen wederkerigheid. Hij leent zijn spullen uit, maar wat krijgt hij ervoor terug? Minder aandacht! Hij eindigt in de min. Dat gaan we in de toekomst anders doen; een duidelijke afbakening van hun terrein.
Al snel proberen we onze kinderen uit te leggen wat voor werk we doen. Dat er allemaal mensen komen voor wie we zorgen, dat ze hier een fijne vakantie hebben en daarna weer weggaan. We merken dat de kinderen het prettig vinden dat we ze vertellen over wat er in de Berghut gebeurt. Ze vinden het fijn om te weten wanneer er weer gasten komen en wanneer ze weer gaan. Ze willen altijd even naar de nieuwe gasten kijken en ze zwaaien ook wel eens mee uit. Ze laten zich zien bij de gasten als ze er zin in hebben, maar we dwingen ze nooit. Ze zijn er graag bij als er een film in de speelruimte te zien is.
Er komen en gaan elke week gasten, zo’n 28 weken per jaar. En ze komen meestal niet meer terug, in ieder geval niet binnen een aantal maanden. Desondanks willen we onze kinderen meegeven dat niet iedereen in hun leven komt en snel weer gaat. We maken ze duidelijk dat er ook mensen zijn die blijven. We zorgen er bijvoorbeeld voor dat ze hun familie regelmatig zien, evenals vriendjes uit Nederland. Met ons eigen huis bij de Berghut als fijne, geborgen woonplek.”
Fragment uit ons boek ‘Het geheim van de Berghut’.
* We hebben pas 3 jaar na de start van de Berghut besloten weer iemand aan te nemen voor de opvang van onze kinderen. We vonden het een grote drempel. We hebben in periodes van gasten al weinig ruimte voor onszelf en met een kinderoppas zou onze ‘private space’ nog kleiner worden. Toch functioneert het prima. Een kinderoppas tijdens de gastenperiodes geeft ons de mogelijkheid om vaste aandachtsmomenten voor de gasten te hebben én de kinderen vinden het leuk met een oppas!
We zouden het overigens heel vervelend vinden als onze kinderen het gevoel hebben dat onze aandacht altijd naar de gasten gaat. Onze gasten zijn er namelijk altijd maar kort en onze kinderen zijn er ‘altijd’. We willen hun aanwezigheid niet als een vanzelfsprekend gaan zien. Daarom doen we ons best om voldoende aandacht voor hen te hebben in gastenperiodes. En dat betekent dat we heel bewust onze tijd en aandacht verdelen.
