Eind juni 2009. Daar gaan we, op naar onze droom in de bergen, met twee hele kleine kinderen en ons hele ‘hebben en houwen’. We starten een kleinschalig gastenverblijf voor ontmoeten, inspiratie en bergbeleving: de Berghut. Dat is de bedoeling. Eind 2004 wordt de droom geboren en vanaf 10 maanden voor vertrek bereiden we ons intensief voor.
In een flow beginnen we aan ons avontuur, maar het is veel en heftig… Op een gegeven moment heb ik – Nel – het gevoel in een nachtmerrie terechtgekomen te zijn. Hans raakt zichzelf kwijt en ik ga nóg harder werken. Ondanks dat hebben we dan al heel veel blije gasten.
_
Spijtoptanten in spé
Na 2-3 jaar hebben we serieuze plannen om weer terug te gaan naar Nederland. Als één van ons niet happy is, dan gaan we terug. Door hernieuwde keuzes die we samen hebben gemaakt, gaat Hans meer ruimte voelen. Hij krijgt wat meer lucht en teruggaan blijkt niet meer nodig. We blijven en bouwen verder aan ons leven in Oostenrijk, aan heel veel created memories met gasten en een succesvol bedrijf.
Ongeveer 7 jaar na ons vertrek gooien we het roer weer om, met een paar uitgangspunten:
- We gaan niet verhuizen: we blijven op onze droomplek in Oostenrijk wonen. Want daar zijn we nog lang niet ‘uitgenoten’.
- Het inspireren van mensen en ontwikkelen van nieuwe dingen boeit en voedt ons, in combinatie met het wonen in de bergen.
- Ons boek wordt ‘verslonden’ door gastenverblijfeigenaren en gastenverblijfeigenaren in spé.
- We willen meer op vakantie kunnen met onze jongens.
- Het structureel aansturen van een team medewerkers willen we voorlopig niet meer.
Alles bij elkaar wordt onze nieuwe richting helder: gastenverblijfeigenaren – in spé – inspireren en begeleiden.
Gelukszoekers
Het bijzondere is dat gastenverblijfeigenaren spontaan hun verhaal met ons delen als we over onze nieuwe richting vertellen. Ze voelen blijkbaar dat ze niet de enige zijn. We weten uit ervaring dat ‘vertrekken’ niet de makkelijkste weg is en dat wordt bevestigd door de verhalen die we horen. Als we wat dieper willen duiken in ervaringen – meer dan alleen de terugblikken op Ik Vertrek ‘na een paar jaar’ – blijkt er niet zoveel over bekend te zijn. Wel over emigranten in het algemeen, niet over gastenverblijfemigranten. Waarbij één vraag vanuit extra persoonlijke interesse me bezighoudt: “Zullen anderen het ook zo lastig hebben gehad als wij?”
Als we in het najaar van 2015 ons idee voor het Proefhotel inzenden voor de VertrekNL ondernemersprijs 2016, moeten we aangeven wat we met de 1.000,00 euro prijzengeld gaan doen als we winnen. Ons antwoord is: onderzoek doen naar de groep mensen die een gastenverblijf is begonnen. We winnen. En als de organisatie van de Emigratiebeurs enthousiast is om het onderzoek te ondersteunen, gaan we in het najaar van 2016 aan de slag.
We besluiten onder de naam ‘de grote VertrekEnquête’ deze bijzondere groep emigranten via volgende vraag te onderzoeken:
Vinden Nederlanders en Vlamingen
die emigreren en een gastenverblijf beginnen
daadwerkelijk wat ze hoopten te vinden?
Nieuwsgierig naar hoe anderen het avontuur hebben ervaren. Misschien ook wel bevestiging zoekend dat wij niet de enige zijn die het pittig hebben gehad?Afstudeertijden herleven…
Gevonden!
Weet je dat ik in eerste instantie een beetje teleurgesteld ben als ik de eerste resultaten zie? We bereiken met de grote VertrekEnquête, die vanaf 20 november 2016 zo’n drie weken uitstaat, 152 gastenverblijfeigenaren verspreid over 27 landen over de hele wereld. Uit de meerkeuzevragen blijkt eigenlijk dat men best heel gelukkig is. Bijna iedereen heeft de door hen gewenste rust en ruimte, betere kwaliteit van leven en natuurschoon te hebben gevonden. Men zegt nu meer tevreden te zijn over woonplek, werk, creativiteit, vrije tijd, persoonlijke ontwikkeling en over hun gezin [als ze die hebben].
Okee, de gastenverblijfeigenaren zijn wat minder tevreden over hun inkomen, maar de meesten vertrokken ook niet om er financieel beter van te worden. En best veel mensen missen familie en vrienden, maar ze voelen zich niet echt eenzaam. Misschien omdat ze vaak elkaar hebben, als ze samen of met hun gezin vertrekken? En hun gasten? De gastenverblijfeigenaren die hebben meegedaan beoordelen hun leven zelfs met gemiddeld een 8,3! Oké, wel wetende dat de mensen die niet gelukkig zijn, waarschijnlijk alweer teruggekeerd zijn. Die hebben op dit moment niet onderzocht. We moesten érgens beginnen…
Wat een gelukkige boel overall…
Waren wij dan één van de weinigen die flinke dips hebben meegemaakt?
Die op het punt hebben gestaan om weer terug te gaan?
Die het veel en zwaar vonden?
_
Niet zonder hobbels
Totdat ik de open vragen lees aan het einde van het onderzoek. Daar vragen we de respondenten naar hun drie leerlessen. Waar ik wel degelijk uit opmaak dat mensen het niet altijd even makkelijk hebben gehad. De lessen die de respondenten hebben geleerd hebben veelal met persoonlijke ontwikkeling te maken. De droomplekondernemers hebben bijvoorbeeld leren doorzetten, met teleurstellingen leren omgaan, ze zijn uit hun comfortzone gestapt, hebben leren genieten met minder luxe en hebben geleerd meer te kunnen dan ze denken. En de respondenten adviseren gastenverblijfondernemers in spé zich vooral goed voor te bereiden en het avontuur niet te onderschatten. Samenvattend zeggen ze: volg je hart, maar weet wel waar je aan begint, dus gebruik ook je hoofd!
Gelukkig, we zijn niet de enigen die het moeilijk hebben gehad, voel ik. Sterker nog: we hebben veel gemeen met de groep ondervraagde gastenverblijfeigenaren.
Zonder spijt
Van de gastenverblijfeigenaren die de vragenlijst hebben ingevuld en die nog steeds hun gastenverblijf hebben, heeft 70% nooit overwogen om terug te gaan. Wij scharen ons onder de minderheid die dat wél heeft overwogen.
97% van de respondenten heeft geen spijt van het avontuur
en 93% zou het zo weer doen.
Wij hebben absoluut geen spijt van ons avontuur, net als 97% van de gastenverblijfeigenaren die meewerkte. Wij zouden het alleen niet meer over doen als we opnieuw voor de keuze zouden staan, met de kennis van nu en terugkijkend naar waar we doorheen zijn gegaan. Overigens zou 93% van de ondervraagden het zo weer doen. Maar begrijp ons niet verkeerd: we hadden de afgelopen jaren ook never NOOIT willen missen!
Het grootste onverwachte cadeau
Persoonlijke groei blijkt, naast gewenste en ervaren verbeterde kwaliteit van leven, rust, ruimte en natuurschoon, het grootste – onaangekondige – cadeau van het vertrekavontuur. De meeste respondenten zijn door hun ervaringen ‘onderweg’ gegroeid als mens.
Ook wij hebben dips gehad en we hebben er ontzettend veel van geleerd. Van alle ervaringen zijn we ontzettend veel rijker geworden als mens. Wij genieten ontzettend van bijvoorbeeld de rust en de ruimte hier en van onze woonplek. En we vinden het nog elke dag bijzonder dat we het leven in de bergen aan onze kinderen kunnen meegeven.
Zonder de diepe dalen en de hoge pieken van de afgelopen jaren hadden we nooit zoveel kennis en ervaring kunnen opdoen. Een schat aan ervaring die wij nu heel graag gebruiken om anderen in dit avontuur te ondersteunen en te inspireren. En dat voelt heel dankbaar!
De resultaten in dit blog zijn enkele belangrijke uitkomsten van het onderzoek. Het rapport met resultaten gaat verder in op details.
Download hier het onderzoeksrapport:
Resultaten grote VertrekEnquête 2016
1000x dank
We willen iedereen die heeft meegewerkt aan de grote VertrekEnquête ontzettend bedanken! De respondenten die hun mailadres hebben achtergelaten tijdens het onderzoek, hebben het onderzoeksrapport inmiddels in hun mailbox ontvangen.
Aankomend weekend – 11 en 12 februari – zijn we aanwezig op de Emigratiebeurs in Houten. Op beide dagen deelt Hans tijdens een presentatie 5 van zijn belangrijke leerlessen gedurende zijn gastenverblijfavontuur. Je kunt ook ons op stand 250 bezoeken.
